H τραγωδία με τους 25.000 νεκρούς στην πόλη Μποπάλ Στις 2 Δεκεμβρίου του 1984, ώρα 11 το βράδυ και ενώ οι περισσότεροι από το ένα εκατομμύριο κατοίκων του Μποπάλ κοιμούνταν, μπήκε νερό μέσα στη δεξαμενή 610 όπου ήταν αποθηκευμένο το ισοκυανικό μεθύλιο. Στις 3 Δεκεμβρίου του 1984 πάνω από 40 τόνοι ισοκυανικού μεθυλίου, ενός χημικού εκατοντάδες φορές τοξικότερου από το υδροκυάνιο, διέρρευσαν από ένα εργοστάσιο φυτοφαρμάκων στο Μποπάλ της Ινδίας, σκοτώνοντας άμεσα τουλάχιστον 3.800 ανθρώπους και προκαλώντας σημαντικές βλάβες και πρόωρη θνησιμότητα σε ακόμη περισσότερους.
Τη δεκαετία του 1970, η κυβέρνηση της Ινδίας άρχισε μια πολιτική ενθάρρυνσης επενδύσεων από ξένες εταιρείες στην τοπική βιομηχανία. Η Union Carbide Corporation (UCC) με έδρα το Τέξας, ήταν μία από αυτές. Η εταιρεία κλήθηκε να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο για την δημιουργία του Sevin, ενός φυτοφαρμάκου που χρησιμοποιoύνταν σχεδόν σε όλη την Ασία. Ως μέρος της συμφωνίας, η κυβέρνηση της Ινδίας θα είχε ποσοστό 22% στη θυγατρική της εταιρείας, Union Carbide India Limited.
To εργοστάσιο της Union Carbide Corporation
Η εγκατάλειψη, 30 χρόνια μετά
Η εταιρεία αποφάσισε να κατασκευάσει το εργοστάσιο στο Μποπάλ, λόγω της κεντρικής θέσης της πόλης καθώς και της υποδομής των μεταφορών. Η συγκεκριμένη τοποθεσία μέσα στην πόλη είχε χωριστεί σε ζώνες για ελαφρά βιομηχανική και εμπορική χρήση, αλλά σε καμία περίπτωση για βαριά και επικίνδυνη βιομηχανία. Αρχικά η εταιρεία πήρε έγκριση για τη δημιουργία του φυτοφαρμάκου από συστατικά που θα εισάγονταν από την μητρική εταιρεία, σε σχετικά μικρές ποσότητες. Ωστόσο, η πίεση από τον ανταγωνισμό στη χημική βιομηχανία οδήγησε τη UCIL να ξεκινήσει η ίδια την κατασκευή των πρώτων υλών αλλά και των ενδιάμεσων προϊόντων. Αυτή ήταν, όπως αποδείχθηκε, η πιο επικίνδυνη διαδικασία.
Οι Ινδοί θεωρούν το δυστύχημα όμοιο με γενοκτονία
Το 1984, το εργοστάσιο κατασκευής του Sevin έριξε στο ένα τέταρτο την παραγωγική του διαδικασία, λόγω της μειωμένης ζήτησης των φυτοφαρμάκων. Η δεκαετία του 1980 ήταν ιδιαίτερα κακή για τους αγρότες οι οποίοι δυσκολεύονταν να επενδύσουν σε φυτοφάρμακα. Τον Ιούλιο του 1984 λόγω της μειωμένης κερδοφορίας, αποφασίστηκε να πωληθεί το εργοστάσιο και η εταιρεία να μεταφέρει τον εξοπλισμό και την παραγωγή σε άλλη, αναπτυσσόμενη χώρα. Ωστόσο μέχρι να βρεθεί αγοραστής, η εγκατάσταση συνέχιζε να λειτουργεί με μεγάλα όμως σημάδια εγκατάλειψης. Η ανάγκη για εργασία και τα υψηλά επίπεδα φτώχειας στην περιοχή έκλειναν τα μάτια στα τεράστια προβλήματα ασφαλείας. Η κυβέρνηση που γνώριζε τα προβλήματα, φοβόταν τις οικονομικές επιπτώσεις από την απώλεια ενός τόσο μεγάλου εργοδότη.
Μέσα σε λίγες ώρες, οι δρόμοι του Μποπάλ γέμισαν με πτώματα ανθρώπων, βουβαλιών σκύλων και πουλιών
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1984, ώρα 11 το βράδυ και ενώ οι περισσότεροι από το ένα εκατομμύριο κατοίκων του Μποπάλ κοιμούνταν, μπήκε νερό μέσα στη δεξαμενή 610 όπου ήταν αποθηκευμένο το ισοκυανικό μεθύλιο. Λόγω της έντονης αντίδρασης που ακολούθησε, η πίεση μέσα στην δεξαμενή αυξήθηκε γρήγορα και τελικά έγινε τόσο μεγάλη ώστε η βαλβίδα ασφαλείας (που κάποιοι ισχυρίζονται ότι ήταν ελαττωματική) να ανοίξει και το αέριο να διοχετευθεί στο πύργο καθαρισμού, ο οποίος ήταν κλειστός λόγω συντήρησης. Η εταιρεία Union Carbide ισχυρίζεται ότι ένας σαμποτέρ έριξε νερό μέσα στη δεξαμενή, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ποτέ. Θεωρείται επίσης πιθανό ότι μόλις η δεξαμενή άρχισε να υπερθερμαίνεται, οι εργαζόμενοι έριξαν μέσα νερό, χωρίς να γνωρίζουν ότι έτσι γιγάντωναν το πρόβλημα.
Στο Μουσείο του Μποπάλ, φυλάσσονται βρέφη στα οποία καθρεφτίζεται η μεγάλη τραγωδία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου